اسدالله ملک در ۱۴ مرداد سال ۱۳۲۰ در محله «دروازه دولت» تهران و در یک خانواده لشت نشایی متولد شد. در ایام کودکی و نوجوانی حدود سه سال شاگرد ابوالحسن صبا بود و به زودی جزء شاگردان خاص ایشان محسوب شد. او شاگرد اساتیدی چون روح الله خالقی، هنگ آفرین و علی محمد خادم میثاق نیز بود و به تکمیل آموخته های خویش و تجربه اندوزی مشغول گشت. در همان سال ها خالقی، او را در ارکستر انجمن ملی موسیقی که توسط خود ایشان اداره می شد پذیرفت و بدین ترتیب در بزرگی به روی پیشرفت و شکوفایی ملک باز شد. بعد از آن سال ها، اسدالله ملک از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شد و سپس موفق به دریافت لیسانس موسیقی از دانشگاه هنرهای زیبا گردید.
آغاز فعالیت های او در رادیو مربوط می شود به سال ۱۳۳۷ که در آن سال با ساختن قطعه ی گریه لیلی در مایه دشتی با کوک مخصوص (ر-می-دو-لا) و قطعه چهارمضرابی در مایه اصفهان با کوک مخصوص (دو-لا-لا-می) و اجرای آنها با ویولن، اشتهار فراوان یافت. از آن هنگام به بعد او با سبک منحصر به فرد خود در نوازندگی و آهنگسازی درهای بسته بسیاری را برای این موسیقی گشود.
اسدالله ملک با پشتیبانی خواننده نامدار آن دوران دلکش به رادیو راه یافت و نخستین آثار ملک را نیز دلکش با صدای رسایش جاودانه ساخته است. از جمله دیگر خوانندگانی که ملک با آنها همکاری داشتند می توان به حمیرا، اکبر گلپایگانی، محمود محمودی خوانساری، پوران، ایرج، بهرام حصیری، محمدرضا شجریان و کوروس سرهنگ زاده اشاره نمود که ثمره سال ها همکاری آنها با استاد ملک آهنگ های زیبایی چون تک درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو و حکایت دل است که سال ها مورد اقبال مردم ایران بوده‌است. ملک مدتی نیز با همکاری آقای منوچهر جهانبگلو برنامه ای به نام "نوایی از موسیقی ملی" را تنظیم کردند که به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران بعد از مجموعه برنامه "گلها" یکی از برنامه های خوب و موفق رادیویی موسیقی ملی بود.
در سال های پس از انقلاب نیز او تلاش خود را برای اعتلای موسیقی متوقف نکرد و حتی بسیاری از هنرمندان گلها را به همکاری مجدد فرا خواندند که می توان به اساتیدی چون فضل‌الله توکل اشاره نمود که به دعوت ایشان پاسخ مثبت دادند. در اواخر عمر او شروع به ضبط آثار ارکستری خود با سازبندی های مختلفی (مانند ویولن-عود، ویولن-سنتور-سه‌تار، ویولن-قانون، ویولن-عود-سنتور) کرد که می توان به کاستهای "نغمه رویایی"، "سمیرا" و "نغمه‌ها" اشاره نمود که هر کدامشان سرشار از قطعات زیبایی برای همنوازی می باشد. اسدالله ملک در بهمن ۱۳۸۰ درگذشت. وی طی سال ها فعالیت در زمینه های مختلف موسیقی به تربیت شاگردان مجرب و کار آزموده ای همچون مهیار فیروز بخت، مختار فروغی، سعید مودبیان، لقمان ادهمی و شهرام خسروی همت گمارد که امروز نه چون او ولی به رنگ و بوی او می نوازند.
وی جدا از نوازندگی ویولن، کمانچه را به زیبایی می نواخت و متأسفانه آثار تصویری زیادی از کمانچه نوازی وی در دست نیست. بر اساس گفته های شاگردش کامران داروغه، طنین صدای کمانچه ملک بود که کامران داروغه را نوازنده کمانچه کرد.

توجه: توضیحات فوق از سایت ویکی پدیا کپی شده است و امکان دارد دارای خطا باشد.