سبک/دستگاه: شوشتری
خواننده: منوچهر همایون‌پور

به شب لحظه ای که در، دامن افق، سرکشد ستاره
کند با فسونگری، سوی عاشقان، هر زمان نَظاره
شبان با نوای نِی، گویدت خوش از، کوه و از کناره
که از کس نشانه، در این گردش زمانه، کجا مانده جاودانه
نماند ز ما اثر، در جهان مگر، شعر عاشقانه
خوشا لحن عاشقی، زان که جاودان، ماند این ترانه
سحرگه که در چمن، غنچه پیرهن، می درَد ز مستی
دهد جلوه سحر، رونق دگر، بر جمال هستی
بگیرد ز ژاله ها، جام لاله ها، حال مِی پرستی
شنیدم ز بلبل، که گفتی به خوشه چینی، که گل زین چمن نچینی
که این لاله و سمن، سرو و نسترن، هرکجا که بینی
بوَد قلب عاشقی، دست دلبری، موی نازنینی